بي هوشياري وخردعشق
ان سايه اي كه نعره كشيدازمقابلم
شداتشي به خرمن ايل وقبايلم
بي زيور هنر نتوان يافت سروري
بي هوشياري و خردعشق جاهلم
گامي نمانده بيش به بايان ومن هنوز
باباي لنگ وخسته ي خوددراوايلم
درياي رنج ودربدري سهمگين شده است
كوزورقي كه باز رساندبه ساحلم
خلقي اگرزخويشتنم افكننددور
گودورافكنند چو هستي تومايلم
چندين تحمل غم واوارگي چه سود
حكم محبت تو اگرنيست شاملم
من اعتبار عشق به بيشانيم زدم
دشمن دراين خيال كه زد مهرباطلم
هرگوشه اي زمن اثري ديد محوكرد
ازيادروزگاركند بلكه زايلم
اهل هنر تعلق دنيا نمي خرند
من بربلندطبعي اين قوم قايلم
همگامي ات اگركه ميسرشودمرا
باشدجهان چوسلطنت فقر قابلم
مهرسال1372
+ نوشته شده در دوشنبه دهم مرداد ۱۳۹۰ ساعت 11:50 توسط محسن بافكر ليالستاني
|
